دکتر محرابی

لَا یُکَلِّفُ اللَّـهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا – آیه شریف ۲۸۶ سوره مبارک بقره، قرآن الحکیم
خداوند هیچ کس را، جز به اندازه توانایی‌اش، تکلیف نمی‌کند.

آیه شریف فوق یکی از مصادیق بارز عدل الهی‌ست لیکن تبعا در این باب، تعقل در باب دو مفهوم واجب می‌نماید.
اول، مفهوم وُسْع است به معنای تاب و توانایی که اشاره دارد به وسعت توان مخلوق.
دوم، مفهوم تَکْلیف به معنای مسیٔولیت و رسالت است که خود مشتمل است بر مکلِّف، مکلَّف و غرض تکلیف.

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ – آیه شریف ۲۰۷ سوره مبارک بقره، قرآن الحکیم
و از میان مردم کسى است که جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‌فروشد و خدا نسبت به این بندگان مهربان است.

از آیه فوق چنین بر می‌آید که برای نیل به الله باید از خود گذشت، مقصود از خود نیز متعلقات دنیوی ست که انسان را سرگرم می‌کند. لیکن این گسستن از ابعاد دنیوی سخت نیز خواهد بود، چنانکه میرزا صایٔب تبریزی می‌سراید :
پرده شرم است مانع در میان ما و دوست
شمع را فانوس از پروانه می‌سازد جدا