تحلیلی بر تحرکات نظامی واشنگتن
نویسنده : مانی محرابی
منتشر شده در روزنامه اعتماد 28 فروردین 1396 :
http://etemadnewspaper.ir/?News_Id=72477
حمله موشکی دو ناو یو‌اس‌اس راس و یو‌اس‌اس پورتر ایالات متحده به فرودگاه شعیرات سوریه و تحرکات ناوگروه کارل وینسون ایالات متحده در آب‌های بخش غربی اقیانوس آرام به قصد استقرار در نزدیکی شبه‌جزیره کره را می‌توان در سه سطح مورد تحلیل قرار داد. در سطح بین‌المللی، حمله به فرودگاه شعیرات می‌تواند قبل از آنکه هشداری باشد برای ایران، روسیه و سوریه، عکس‌العملی باشد مبتنی بر رفتار متحدان این کشور در قبال تحولات منطقه در سال‌های بعد از بحران اخیر خاورمیانه، رفتارهایی که عموما بر مبنای تکروی و در راستای منافع شخصی حکام مستقر در رژیم‌های متحد ایالات متحده صورت گرفت. رژیم اسراییل دقیقا در زمانی که کاخ سفید به همراهی این رژیم در مناقشات منطقه‌ای خصوصا در سوریه نیاز مبرم داشت به دلیل عدم برخورداری از پتانسیل لازم جهت ورود بحران‌های جهانی، از ورود به این مناقشات سر باز زد. عربستان سعودی به واسطه تغییر افراد تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیرنده به دلیل مرگ ملک عبدالله، با آرزوی امتیازگیری بیشتر از متحد بین‌المللی خود یعنی امریکا دست به اقدامات ماجراجویانه زد که نهایتا به پدید آمدن بحران یمن و پیچیده شدن بحران سوریه ختم شد. ترکیه به عنوان شریک استراتژیک نظامی ایالات متحده بعد از رویارویی با بحران داخلی، سیاست خارجه خود را در راستای مرتفع کردن معضلات سیاست داخلی خود بنا نهاد که این مساله به بروز رفتارهایی برخلاف منافع ایالات متحده خصوصا در سوریه ختم شد. مصر نیز بعد از روی کار آمدن ژنرال سیسی با پیگیری سیاست‌های واقع‌گرایانه درصدد ایجاد توازن در سیاست خارجه خود است که تمایل به سمت مسکو نیز از پیامدهای همین سیاستگذاری است. ایالات متحده با آگاهی به این مسائل درصدد اصلاح روابط خود با این متحدان تضعیف شده برآمده و در این راستا نیاز به برگ برنده‌ای دارد که هم نشان‌دهنده جدیت و تغییر تئوری حاکم بر سیاست‌های خاورمیانه این کشور از نئولیبرالیسم به نئورئالیسم باشد و هم در راستای اهداف و درخواست‌های سالیان اخیر این متحدان از ایالات متحده مبنی بر جبهه‌گیری در مقابل ائتلاف ایران و روسیه، درخواستی که از سوی کاخ سفید در دوره اوباما به طور کامل به آن پشت شده بود. در باب تحرکات ناوگروه کارل وینسون اما ماجرا کمی تفاوت دارد. هدف اول کاخ سفید از این اقدام، اطمینان بخشیدن به متحدان منطقه‌ای و هدف ثانویه، اخطار به چین و القای روی میز بودن تمام گزینه‌ها برای مقابله با دشمنان است که البته بسیار بعید است با این قبیل اقدامات بتوان به این هدف نزدیک شد.